براساس گزارش BBC، اين دو كوه در منطقه‌اي به پهناي ده‌ها كيلومتر گسترده شده‌اند و بر قله هريك از آنها فرورفتگي به چشم مي‌خورد. برخلاف آتشفشان‌هاي زميني كه از درون آن سنگ‌هاي مذاب خارج مي‌شود، آتشفشان‌هاي پلوتو در صورتي كه واقعا آتشفشان باشند، موادي منجمد متشكل از آب،نيتروژن، آمونياك يا متان را به بيرون پرتاب مي‌كنند.
احتمال وجود اين دو آتشفشان در چهل و هفتمين نشست سالانه شاخه علوم سياره‌اي اتحاديه نجوم آمريكا مطرح شد، نشستي كه در آن اعضاي ماموريت افق‌هاي نو به ارائه 50 گزارش تحقيقاتي از پروازهاي نزديك‌گذر اين فضاپيما از كنار پلوتو پرداختند. تاييد يا عدم تاييد وجود اين آتشفشان‌ها به مطالعات بيشتري نياز خواهد داشت.
آنچه مي‌تواند در تعيين اين موضوع اثرگذار باشد، اطلاعاتي درباره تركيبات موادي است كه اين منطقه را تشكيل داده‌اند. به گفته دانشمندان درصورتي كه بتوان اين تركيبات اين منطقه را تشخيص داد مي‌توان به واسطه مدل‌سازي‌ها به مطالعه رفتار آتشفشان‌ها پرداخت.
اين اطلاعات را مي‌توان در آينده‌اي نه چندان دور به دست آورد زيرا افق‌هاي نو هنوز تمامي اطلاعات پرواز نزديك‌گذر ماه جولايش را به زمين ارسال نكرده‌است و تاكنون تنها نزديك به 20 درصد از اين اطلاعات به دست محققان رسيده‌است. با اين همه اگر بتوان وجود آتشفشان‌هاي انجمادي را به اثبات رساند،كشف بزرگي به وقوع خواهد پيوست.
اگرچه وقوع اين رويداد در چندين جرم كيهاني فراخورشيدي امري بديهي به شمار مي‌رود، تاكنون هيچ مورد قابل قبولي از اين پديده مشاهده نشده‌است يا دست كم پديده‌اي با ساختار كوه مانند مشاهده نشده‌است.
دو كانديدي كه بر سطح پلوتو كشف شده‌اند در جنوب فلات اسپوتنيك در خط استواي پلوتو واقع شده‌اند و به صورت غيررسمي كوه‌هاي رايت و پيكارد ناميده مي‌شوند. ساختار آنها روي زمين يا مريخ يادآور آتشفشان‌هاي سپري هستند، سازه‌هاي مرتفع و وسيعي كه در نتيجه فوران‌هاي مداوم از جريانات ماگمايي با غلظت كم ايجاد شده‌اند.
اين دو آتشفشان احتمالي علاوه بر دهانه‌هايي فرضي، بافتي تپه مانند را در كناره‌هايشان دارند كه مي‌تواند ردپاي جريان گدازه‌هاي باستاني باشد. هنوز هيچ اطلاعاتي از آخرين باري كه اين آتشفشان‌ها فعال بوده‌اند در دست نيست. پلوتو جرمي است كه حرارت خود را در طول تاريخ سامانه خورشيدي از دست داده‌است و اين به آن معني است كه براي ذوب كردن و جاري ساختن مخلوطي از مواد منجمد كه سطح سياره را بپوشاند به حرارت زيادي نياز نداشته‌است.
اكنون 120 روز از پرواز نزديك‌گذر افق‌هاي نو از كنار پلوتو مي‌گذرد. در آن زمان اين فضاپيما در فاصله پنج ميليارد كيلومتري از زمين قرار داشت اما اكنون در مسير هدف بعدي خود، جرم يخي كوچكي به نام MU69 2014 قرار داشته و تا سه سال ديگر به ان خواهد رسيد؛ درحالي كه ارسال اطلاعات اين فضاپيما با سرعتي پايي همچنان به زمين ادامه خواهد داشت.
نظر شما